Opis projektu
Projekt polega na zwiększeniu środków finansowych na realizację aktualnie realizowanego Programu polityki zdrowotnej w zakresie fizjoterapii u pacjentów z powikłaniami po przebytym zachorowaniu na COVID-19.
Program zakłada przeprowadzenie interwencji:
1. edukacyjnej;
2. terapeutycznej:
1) dla chorych hospitalizowanych:
a) fizjoterapia ambulatoryjna:
-program podstawowy
lub
-program rozszerzony;
b) fizjoterapia domowa:
-program rozszerzony
2) dla chorych przebywających w domu:
a) fizjoterapia ambulatoryjna:
-program podstawowy
lub
-program rozszerzony
b) fizjoterapia domowa:
-program rozszerzony
Interwencja edukacyjna
Edukacja zdrowotna realizowana jest zarówno dla chorych hospitalizowanych jak i chorych przebywających w domu. Celem edukacji pacjenta jest zwiększenie wiedzy w zakresie samodzielnego radzenia sobie z uciążliwymi powikłaniami związanymi z przebyciem COVID-19, tak aby ograniczyć ich wpływ na codzienne funkcjonowanie
Interwencja terapeutyczna
• Realizacja programu podstawowego dla pacjentów, u których występuje nieznaczne pogorszenie tolerancji wysiłku fizycznego obejmuje
1) wizytę fizjoterapeutyczną wstępną,
2) wizytę terapeutyczną,
3) wizytę fizjoterapeutyczną końcową;
• Realizacja programu rozszerzonego dla pacjentów, u których występuje pogorszenie tolerancji wysiłku fizycznego obejmuje:
1) wizytę fizjoterapeutyczną wstępną,
2) wizytę terapeutyczną – częstotliwość ustalana indywidualnie, maksymalnie 3 razy w tygodniu przez 6 tygodni (minimalna liczba wizyt w programie rozszerzonym - 12),
3) wizytę fizjoterapeutyczną końcową;
W przypadkach medycznie uzasadnionych dopuszcza się realizację jednej dodatkowej wizyty fizjoterapeutycznej w trakcie trwania programu.
Dopuszcza się w wyjątkowych sytuacjach (np. z powodu choroby uczestnika) do wydłużenia okresu realizacji świadczeń z 6 tygodni do 12 tygodni z jednoczesnym zmniejszeniem częstości wizyt w tygodniu do minimum jednej z zastrzeżeniem, że uczestnik zadeklaruje samodzielne wykonywanie zaleconego treningu w warunkach domowych.
Program fizjoterapii dla ozdrowieńców w systemie leczenia chorych z COVID-19 - warunki ambulatoryjne
Wizyta fizjoterapeutyczna wstępna obejmuje:
1) Badanie podmiotowe:
a) wywiad w zakresie występowania:
-chorób współistniejących,
-przeciwwskazań do fizjoterapii;
b) ocenę natężenia objawów zgłaszanych przez pacjenta, w tym:
-duszności – zmodyfikowana skala Borga [0-10], mMRC (0-4), PCFS (0-4),
-zmęczenia – MFIS,
-lęku, zaburzeń nastroju – HADS;
2) Badanie przedmiotowe:
a) ocenę wzorca oddechowego, częstości oddechów,
b) ocenę siły mięśniowej (manualnie lub z wykorzystaniem metod obiektywnych np. dynamometr ręczny),
c) badanie ciśnienia tętniczego krwi,
d) pulsoksymetria,
e) analizę badań dodatkowych (jeśli są dostępne): spirometria, RTG klatki piersiowej, wyniki badania krwi,
f) ocenę tolerancji wysiłku fizycznego (6MWT lub ISWT lub 6MST lub 30CST) – dobór testu w zależności od ogólnego stanu chorego i możliwości technicznych.
3) Ocenę sprawności fizycznej (SPPB),
4) Analizę zebranych informacji,
5) Określenie programu fizjoterapii.
Wizyta terapeutyczna obejmuje co najmniej 4 procedury z listy podstawowych procedur w tym jedną procedurę związaną z edukacją pacjenta.
Procedury podstawowe obejmują m.in.: ćwiczenia czynne wolne, usprawnianie czynne z oporem, ćwiczenia ogólnousprawniające indywidualne, trening interwałowy na bieżni lub cykloergometrze rowerowym, trening ciągły na bieżni lub cykloergometrze rowerowym, trening stacyjny, trening marszowy.
Procedury dodatkowe: usprawnianie układu oddechowego, czynne ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia oddechowe czynne z oporem, nauka kaszlu i odkrztuszania, ćwiczenia równoważne, ćwiczenia samoobsługi, trening marszowy z przyborami, inne ćwiczenia przywracające wydolność układu sercowo-naczyniowego.
Wizyta fizjoterapeutyczna końcowa obejmuje:
1) ocenę natężenia objawów (duszność – zmodyfikowana skala Borga, PCFS, mMRC; zmęczenie – MFIS; lęk, depresja – HADS),
2) ocenę tolerancji wysiłku fizycznego (6MWT lub ISWT lub 6MST lub 30CST) – dobór testu w zależności od ogólnego stanu chorego i możliwości technicznych,
3) ocenę sprawności fizycznej (SPPB),
4) analizę zebranych informacji,
5) zalecenia.
Program fizjoterapii dla ozdrowieńców w systemie leczenia chorych z COVID-19 - warunki domowe.
Wizyta fizjoterapeutyczna wstępna obejmuje:
1) Badanie podmiotowe:
a) wywiad w zakresie występowania:
-chorób współistniejących,
-przeciwwskazań do fizjoterapii;
b) ocenę natężenia objawów zgłaszanych przez pacjenta, w tym:
-duszności – zmodyfikowana Skala Borga [0-10], mMRC, PCFS,
-zmęczenia – MFIS,
-lęku, zaburzeń nastroju – HADS;
2) Badanie przedmiotowe:
a) ocenę wzorca oddechowego, częstości oddechów,
b) ocenę siły mięśniowej (manualnie lub z wykorzystaniem metod obiektywnych np. dynamometr ręczny),
c) badanie ciśnienia tętniczego krwi,
d) pulsoksymetria,
e) analizę badań dodatkowych (jeśli są dostępne): spirometria, RTG klatki piersiowej, wyniki badania krwi,
f) ocenę tolerancji wysiłku fizycznego – dobór testu w zależności od ogólnego stanu chorego i możliwości technicznych.
3) Inne testy w zależności od stanu chorego (np. skala Barthel),
4) Analiza zebranych informacji,
5) Określenie programu fizjoterapii.
Wizyta terapeutyczna obejmuje co najmniej 4 procedury z listy podstawowych procedur w tym jedną procedurę związaną z edukacją pacjenta.
Procedury podstawowe obejmują m.in.: ćwiczenia równoważne, ćwiczenia czynne wolne, usprawnianie czynne z oporem, ćwiczenia samoobsługi, ćwiczenia ogólnousprawniające indywidualne, metody neurofizjologiczne – Metoda NDT Bobath, metody neurofizjologiczne – PNF
Procedury dodatkowe: usprawnianie układu oddechowego, czynne ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia oddechowe czynne z oporem, nauka kaszlu i odkrztuszania, reedukacja chodu, inne ćwiczenia przywracające wydolność układu sercowo-naczyniowego.
Wizyta fizjoterapeutyczna końcowa obejmuje:
1) ocenę natężenia objawów (duszność – zmodyfikowana skala Borga, PCFS, mMRC; zmęczenie – MFIS; lęk, depresja – HADS),
2) ocena tolerancji wysiłku fizycznego – dobór testu w zależności od ogólnego stanu chorego i możliwości technicznych,
3) analiza zebranych informacji,
4) zalecenia.
Świadczenia udzielane są przez fizjoterapeutę.
Średni koszt uczestnictwa wyliczony na uczestnika to 1719,79 zł, zatem szacunkowa liczba osób, które będą mogły skorzystać z programu w ramach środków z Budżetu Obywatelskiego Mazowsza wynosi 27 (w zależności od programu podstawowy/rozszerzony oraz liczby wizyt terapeutycznych, których częstotliwość ustalana jest indywidualnie przez fizjoterapeutę – max 18 wizyt terapeutycznych).
Uzasadnienie potrzeby realizacji projektu
Koronawirus zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS- CoV-2) zainfekował ponad 527 milionów ludzi na całym świecie, a WHO odnotowała ponad 6,28 milionów zgonów.
Na podstawie statystyk publikowanych przez Ministerstwo Zdrowia na dzień 24 maja 2022 r. liczba przypadków śmiertelnych w Polsce wynosi 116 284.
Większość chorych nie wymaga hospitalizacji. U około 13,8% odnotowuje się ciężki przebieg zakażenia, a 6,1% wymaga pobytu na oddziale intensywnej terapii(OIT), z powodu zespołu ostrej niewydolności oddechowej(ARDS). Większość chorych przyjmowanych na oddział intensywnej terapii ma niewydolność wielonarządową, w tym ARDS (67%), ostre uszkodzenie nerek (29%), uszkodzenie serca (23%) i zaburzenia czynności wątroby (29%).
Należy podkreślić, że okres dwóch miesięcy po wypisie ze szpitala jest kluczowy w odzyskiwaniu utraconej sprawności. Co istotne, dotychczasowe doniesienia naukowe wskazują, że część chorych, którzy przebyli COVID-19 bez konieczności hospitalizacji również zgłasza dokuczliwe objawy wpływające na ich codzienne funkcjonowanie i aktywność, w tym m.in. aktywność zawodową. Obejmują one przede wszystkim: obniżoną tolerancję wysiłku fizycznego, zmniejszenie siły mięśniowej, duszność i przewlekłe zmęczenie.
Każdego dnia powiększa się liczba osób, które wyzdrowiały. Na podstawie statystyk publikowanych przez Ministerstwo Zdrowia na dzień 24 maja 2022 r. liczba ozdrowieńców w Polsce wynosi 5 335 281. Ważne, aby tej grupie chorych zapewnić wsparcie systemowe, które pozwoli im na szybki powrót do pełni zdrowia i aktywności zawodowej, co może mieć istotne znaczenie w przeciwdziałaniu długofalowym negatywnym skutkom pandemii w obszarze życia społecznego i gospodarczego.
Stanowisko ekspertów dwóch największych towarzystw naukowych z zakresu leczenia chorób układu oddechowego: American Thoracic Society (ATS) oraz European Respiratory Society (ERS) wskazuje na ogromną potrzebę zagwarantowania wsparcia i opieki dla ozdrowieńców w formie indywidualnie skonstruowanych programów usprawniania, opierających się na wczesnej ocenie problemów i potrzeb zgłaszanych przez tę grupę pacjentów. Eksperci wskazują, że fizjoterapeuci jako specjaliści profesjonalnie zajmujący się oceną wydolności krążeniowo-oddechowej i sprawności chorych, mogą dokonywać stosownej oceny potrzeb w zakresie kontynuowania leczenia poprzez uczestniczenie w indywidualnie skonstruowanych programach fizjoterapii. Autorzy stanowiska ATS/ERS wskazują, że proponowane formy usprawniania powinny opierać się na sprawdzonych protokołach postępowania fizjoterapeutycznego, dedykowanych chorym z przewlekłymi chorobami układu oddechowego (m.in. programy rehabilitacji pulmonologicznej stosowane u chorych z POChP). Programy te wymagają jednak modyfikacji, ze względu na złożoność problemów, z jakimi zmagają się osoby po przebyciu COVID-19. Eksperci podkreślają również, że biorąc pod uwagę skalę problemu i ograniczony dostęp do specjalistycznego sprzętu (m.in. do oceny wydolności fizycznej chorych) wskazane jest wykorzystywanie prostych narzędzi oceny, możliwych do zastosowania przez każdego fizjoterapeutę.
Dotychczasowe doniesienia naukowe wskazują na występowanie wielu dokuczliwych objawów po przebyciu COVID-19, zarówno u osób, które były hospitalizowane, jak i tych chorujących w domu. Obejmują one m. in. zmęczenie, duszność, obniżoną tolerancję wysiłku fizycznego, bóle stawowe, uczucie sztywności w klatce piersiowej i wiele innych objawów. W literaturze fachowej i pozycjach popularno-naukowych coraz częściej pojawiają się takie określenia jak zespół post-COVID-19 i long-COVID-19. Brytyjski National Institute for Health and Care Exellence (NICE) wraz ze Scottish Intercollegiate Guidelines Network oraz The Royal College of General Practitioners definiują zespół post-COVID-19 jako dolegliwości i objawy, które rozwijają się w trakcie lub po COVID-19 i trwają powyżej 12 tygodni i nie wynikają z innego rozpoznania. Z kolei long-COVID-19 to zjawisko występowania objawów związanych z zakażeniem SARS-CoV-2 przez ponad 3–4 tyg. Szacuje się, że problem long-COVID-19 dotyczy 10-20% osób, które chorowały na COVID-19. Co istotne, przedłużające się objawy po przebyciu COVID-19 to nie tylko problem zdrowotny, ale także społeczny i gospodarczy. Dlatego tak ważne jest, aby tej grupie chorych zapewnić wsparcie systemowe, które powoli im na szybki powrót do pełni zdrowia, aktywności społecznej i zawodowej, co może mieć istotne znaczenie w przeciwdziałaniu długofalowym.
Projekt powinien zostać zrealizowany, ponieważ odpowiada na potrzeby mieszkańców Mazowsza, którzy przebyli COVID – 19 i obecnie mają problem ze zdrowiem, w tym:
- zmniejszoną wydolność wysiłkową i krążeniową,
- zmniejszoną sprawność oddechową,
- zmniejszoną siłę mięśniową i ogólną sprawność fizyczną.
Zapewnienia prawidłowego, bezpiecznego i wygodnego funkcjonowania Platformy
Poprawienia wydajności Platformy (cookie Analityczne)